Południowe wybrzeże Fife

Południowe wybrzeże Fife zdominowane jest przez przedsiębiorstwa przemysłowe, od drobnych warsztatów poczynając, a kończąc na zakładach naprawiających łodzie podwodne o napędzie atomowym. Mimo to prawie nie widać oznak dewastacji środowiska naturalnego. Nawet dawne obszary górnicze – stare wyrobiska i hałdy -zamieniono w zielone tereny służące rekreacji.

Dunfermline było miejscem, w którym królowa Małgorzata zainicjowała wypędzenie kościoła celtyckiego z terytorium Szkocji w XI w. Jej syn, Dawid I, założył tu w XII w. opactwo, które miało rozległe posiadłości w okolicy. Choć obecnie ziemie te znajdują się poza granicami miasta, pozostaje ono ważnym ośrodkiem, wokół którego skupia się życie na wybrzeżu. Culross było niegdyś tętniącym życiem portem, świetnie prosperującym dzięki wymianie handlowej z Holandią. Wpływy niderlandzkie są do dziś widoczne, choćby w postaci domów o charakterystycznych szczytach. Przez 200 lat miasto przeżywało kryzys, w obecnym stuleciu zostało ze znakomitym skutkiem odnowione przez NTS.

Dwa mosty na Forth łączą Fife z Edynburgiem. Dawniej po starym moście kolejowym urządzano wycieczki z przewodnikiem. Śmiały projekt konstrukcji robił tym większe wrażenie, że powstał tuż po katasrofie mostu na Tay. Dziś turyści mogą go podziwiać tylko z okien pociągu lub z pokładu statku (więcej o mostach na Forth na str. 90). Miasta i wsie południowego wybrzeża mają połączenie kolejowe z Edynburgiem dzięki mostowi kolejowemu na Forth; często kursują również lokalne autobusy.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *