Katowice – Trasa 2
Rynek – pl. Obrońców Katowic – al. W. Korfantego -Rondo – ul. Chorzowska – ul. Sokolska – ul. Misjonarzy Oblatów NMP – pl. Gwarków
Trasa prowadzi od Rynku przez pl. Obrońców Katowic, obok hotelu „Silesia”, wzdłuż al. W. Korfantego przez najnowszą część śródmieścia zbudowaną w okresie powojennym. Al. Wojciecha Korfantego, jedna z centralnych arterii Katowic, biegnąca od Rynku do Wełnowca, należy do najstarszych w mieście. Dawniej zwała się Zamkową, od zameczku zbudowanego w 2. poł. XIX w. przez jednego z przemysłowców katowickich (Thiele-Wincklera). Niegdyś zamek okalał piękny park, obecnie pozostały po nim zaledwie ślady w postaci skweru tuż za pomnikiem Powstańców Śląskich.
Na terenie zajmowanym obecnie przez blok „Zachód” w zamierzchłych czasach sięgających poł. XVI w. znajdowała się Kuźnica Bogucka uważana za kolebkę katowickiego hutnictwa żelaza. Około 400 lat później na tym miejscu powstała Huta Bogucka z wielkim piecem i odlewnią żelaza, uruchomiona w 1832 z paleniskiem na węgiel drzewny. Huta Bogucka po rozbudowie od 1852 nosząca imię „Marta” przetrwała do 1928.
W jej bezpośrednim sąsiedztwie po zach. stronie, gdzie dziś znajduje się wielka hala targowa Domu Handlowego „Centrum”, było wielkie rozlewisko zwane katowickim stawem. Dla upamiętnienia tego faktu jedna z ulic w tym rejonie nosi nazwę – Stawowa. Pawilony w bloku „Zachód” mają swoją wewnętrzną oś komunikacyjną, która w części przebiega również pod pawilonami. Rozpoczyna się od budynku „Polmagu” i kończy pod Pałacem Ślubów. Pawilony mają wejścia zarówno od al. W. Korfantego, jak i od swej wewnętrznej osi komunikacyjnej. Po ich wsch. stronie hotel „Orbis-Silesia” (proj. arch. T. Łobos), został oddany do użytku w 1971. Część restauracyjna dysponuje kilkoma salami, kawiarnią, barem dziennym i nocnym. Od ul. P. Skargi Pierwszy Polsko-Amerykański Bank.
Między hotelem a „Polmagiem” płynie rzeka Rawa, która w połowie naszego wieku przekształciła się w ściek przemysłowy. Na odcinku od ul. Sokolskiej do al. W. Korfantego została przykryta betonowymi płytami.
Na tle hotelu „Orbis-Silesia” pomnik ku czci harcerek i harcerzy śląskich pomordowanych w 1. 1939-45, wykonany wg proj. art. rzeźbiarza Zygmunta Brachmańskiego. 4 IX 1939 (między al. W. Korfantego, P. Skargi, Skośną i A. Mickiewicza dzisiaj) hitlerowcy rozstrzeliwali obrońców Katowic – harcerzy i powstańców oraz działaczy społecznych i narodowych.
Obok gmach „Polmagu” (proj. arch. S. Kwaśniewicz) o kubaturze 51 200 m3 oddany do użytku w 1966, mieści biura projektujące maszyny i urządzenia górnicze. Od 1989 m.in. siedziba Śląsko-Dąbrowskiej „Solidarności”.
W pierwszym pawilonie za biurowcem „Polmagu”, ozdobionym płaskorzeźbą artysty Jerzego Kwiatkowskiego, ma siedzibę Biuro Wystaw Artystycznych (część parteru i I p.). Na parterze kawiarnia artystyczna.
Część salonów BWA zajmuje Galeria Sztuki Współczesnej. Pawilon oddano do użytku w 1971. Obok pawilon handlowy „Centrum” zbudowany w 1972 na piętrze mieści salon meblowy, a w części podziemnej restaurację na 400 miejsc o oryginalnym wystroju wnętrza. Obecnie restauracja Stefana Michalika „U Michalika”. Na parterze bar szybkiej obsługi.
Przed zejściem do Ronda komunikacyjnego Pałac Ślubów (proj. arch. M. Króla) z bogatym zewnętrznym wystrojem rzeźbiarskim wykonanym przez J. Kwiatkowskiego i T. Michałowską. Największym budynkiem mieszkalnym w Polsce wzniesionym w l. 1967-70 jest tzw. superjednostka (al. W. Korfantego). Obiekt ma 16 kondygnacji i kubaturę 180 000 m3. 712 mieszkań zajmuje 2800 osób. Między superjednostką a ul. Sokolską przy ul. Chorzowskiej nowoczesny budynek Banku Handlowego z 1995 (proj. Andrzej Kapuścik).
Po drugiej stronie al. W. Korfantego obok eklektycznej kamienicy pod nr. 5 w 1. 1958-62 stanął budynek mieszkalno-usługowy „Delikatesy”, a obok hotel „Katowice” (proj. T. Łobos i J. Głuch), oddany do użytku w 1965, posiada 440 miejsc, na parterze restauracja i kawiarnia, w podziemiach – bar nocny (kabaret). W eklektycznym gmachu pod nr. 3 usytuowanym nad rzeką Rawą, w 1. 1903-22 mieścił się nowoczesny „Grand Hotel” (proj. Ignacy Griinfeld). Obecnie siedziba Muzeum Śląskiego reaktywowanego w Katowicach 1 VII 1984.
Początki muzeum sięgają 1924, kiedy powstało Towarzystwo Muzeum Ziemi Śląskiej z siedzibą przy ul. Szafranka 3. Organizację Muzeum Śląskiego kontynuował od 1927 jego pierwszy dyrektor dr Tadeusz Dobrowolski (jednocześnie konserwator wojewódzki). Ekspozycje od maja 1930 w gmachu Urzędu Wojewódzkiego (V p.) i w Śląskich Technicznych Zakładach Naukowych przy ul. Krasińskiego (obecnie Politechnika Śląska), gdzie mieścił się Oddział Przyrody. Nowy gmach wzniesiono w 1. 1936-39 przy pl. Bolesława Chrobrego. W 1. 1941-44 okupant hitlerowski rozebrał gmach jako pomnik polskości. Obecnie na tym miejscu znajduje się d. budynek Domu Związków Zawodowych i budynki mieszkalne. Zachowało się skrzydło mieszkalne Muzeum przy ul. Kobylińskiego 5.