W kamienicy pod nr. 5 urodziła się 28 VI 1906 Maria Góppert-Mayer, laureatka Nagrody Nobla z 1963 w dziedzinie fizyki teoretycznej. Od 1930 w Stanach Zjednoczonych, gdzie zmarła 20 II 1972.
W monumentalnym budynku o kubaturze 25 000 m3 wzniesionym w l. 1929-31, na miejscu pierwszej katolickiej szkoły katowickiej (później gimnazjum), mieści się Urząd Miasta Katowice (Młyńska 4). Od ul. 3 Maja główne wejście na dworzec PKP, który jest obiektem zbudowanym w l. 1965-72. Gmach dworca zaprojektował zespół architektów: Wacław Kłyszewski, Jerzy Mokrzyński i Eugeniusz Wierzbicki. Konstrukcja budynku opiera się na 16 niezależnych słupach w kształcie kielichów, wykonanych w surowym betonie, ściany z tafli szklanych. Bezkolizyjne ciągi komunikacyjne wewnątrz dworca, którego obydwie hale mają po 140 m długości, stwarzają możliwość rozprowadzenia w ciągu godziny 25 000 podróżnych.
Kilka bocznych wejść na dworzec znajduje się od ulic: Dworcowej, Młyńskiej, Stawowej i Słowackiego, pl. Oddziałów Młodzieży Powstańczej oraz tunelem od ul. Kościuszki. Z pl. Dworcowego do pl. Wolności prowadzi ul. 3 Maja.
Ulica 3 Maja – jedna z najstarszych i najbardziej ruchliwych arterii – tworzy centrum handlowe miasta. Na rogu ul. 3 Maja 40 i Słowackiego 22 zabytkowa kamienica secesyjno-modemistyczna (zbudowana w miejscu pierwszej synagogi), w sąsiedztwie niej dwie, w podobnym stylu – pod numerami: 24 i 39. Przy ul. 3 Maja 42 zabytkowy budynek VIII Liceum Ogólnokształcącego im. M. Curie-Skłodowskiej; do 1939 było tu liceum żeńskie. Ulicą 3 Maja można dojść do pl. Wolności, który istnieje od poł. XIX w. (Wilhelmplatz), powstał po zburzeniu huty „Jakub” w poł. XIX w. Mieścił się tutaj drewniany kościółek katolicki, a następnie w latach osiemdziesiątych XIX w. założono na tym miejscu zieleniec, gdzie ustawiono pomnik dwóch cesarzy Wilhelma i Fryderyka. W 1922 pomnik rozebrano. Od 1922 plac nosi obecną nazwę, a w jego centrum znajdowała się płyta Nieznanego Powstańca. W lutym 1945 na placu stanął obelisk ku czci Armii Czerwonej, a w 1948 zastąpiono go Pomnikiem Wdzięczności, dłuta artysty rzeźbiarza Stanisława Marcinowa. W starych budynkach okalających plac znalazły pomieszczenia różne urzędy i instytucje, a wśród nich Izba Rzemieślnicza. Na łuku między pl. Wolności a ul. Matejki neorenesansowy pałac rodziny Goldsteinów z ok. 1870 z reprezentacyjnym holem (w 1. 1882-1932 siedziba Górnośląskiego Związku Przemysłowców Górniczo-Hutniczych). Przy ul. Sądowej neobarokowy budynek Sądu Rejonowego.
Opodal przy ul. Matejki 2 okazała budowla – Dom Powstańców (proj. arch. Z. Rzepeckiego) z 1937. We wrześniu 1939 powstańcy śląscy zorganizowali w nim obronę przed atakami hitlerowców. 4 września pod murami budynku, od kul najeźdźcy zginęli ostatni obrońcy miasta, powstańcy i harcerze. W miejscu kaźni umieszczono pamiątkową tablicę.
Przy ul. Gliwickiej 9 (II piętro) tuż obok pl. Wolnością mieszkał w l. 1945-80 nestor polskich scen Bolesław Mierzejewski (1887-1980), twórca znakomitych ról teatralnych, operetkowych i filmowych, autor wspomnień „Maraton z Melpomeną”.
W niedalekiej odległości od pl. Wolności (dojście ul. Gliwicką) przy ul. Sobieskiego 24 mieszkał i tworzył Ludomir Różycki (1884—1953), kompozytor i pedagog. Związany z Katowicami od 1945. Twórca m.in. baletu „Pan Twardowski”, oper „Bolesław Śmiały”, „Eros i Psyche”, poematów symfonicznych, koncertów i utworów fortepianowych. Na fasadzie domu, w którym żył wmurowano tablicę wg proj. art. rzeźbiarza Jerzego Kwiatkowskiego.
Przy tej samej ulicy pod nr. 22 znajduje się jedna z większych w kraju drukarnia – Prasowe Zakłady Graficzne, w latach międzywojennych wydawnictwo i drukarnia „Polonia” należące do Wojciecha Korfantego.
Do Rynku trasa wiedzie ulicami: Opolską, Sokolską i Mickiewicza. Po drodze kilka kamienic w stylu secesji. W budynku przy ul. Sokolskiej 2 Filharmonia Śląska. Gmach zbudowany w końcu XIX w. Od 1965 odbywają się tu Festiwale Muzyki Organowej i Konkursy Młodych Dyrygentów. Od grudnia 1979 Filharmonia jest współorganizatorem Międzynarodowego Konkursu Dyrygentów im. Grzegorza Fitelberga. Filharmonia ma oprócz stuosobowej orkiestry symfonicznej stuosobowy chór. Do czasu powstania chóru zawodowego z orkiestrą współpracował studwudziestoosobowy chór „Ogniwo” utworzony ponad 90 lat temu. Nadal jednak w Filharmonii śpiewacy odbywają próby.
Na rogu ul. Sokolskiej i ul. Chopina dom będący jednym z ciekawszych przykładów secesji katowickiej, charakterystyczny dla jej pierwszego okresu (faliste linie kończą szczyt obydwu wykuszy). W klatce schodowej zachowały się kafelki z secesyjną dekoracją roślinną.
Przy ul. Mickiewicza 26 wzniesiono na przeł. XIX i XX w. gmach szkoły średniej. W jego architekturze przeważają elementy stylu romańskiego – hol na parterze oraz różyca na frontonie budynku. Obecnie mieści się tu Liceum Ogólnokształcące im. Mickiewicza. Po prawej stronie ulicy ciąg secesyjnych kamienic, wśród których wyróżnia się oznaczona nr. 14 (proj. Józef Stalmach). Interesująca fasada, klatka schodowa, witraże, drzwi, balustrada. Dalej oryginalne w rysunku fasady budynków oznaczone numerami: 6, 20, 22, 26. Najstarszą natomiast budowlą użyteczności publicznej jest Łaźnia Miejska z 1882. Obok Łaźni – pod nr. 3 – budynek Banku Śląskiego (proj. S. Tabeński), wzniesiony w końcu lat dwudziestych dla ówczesnego Banku Gospodarstwa Krajowego. Jeden z ciekawszych obiektów funkcjonalnych w Katowicach ze względu na oryginalną bryłę i rustykę portalu. Na dachu 2 zegary o dwumetrowych tarczach. Pod nr. 10 urodził się 13 III 1902 Hans Bellmer, wybitny grafik, fotografik i konstruktor, współpracujący z francuskimi surrealistami. Wyjechał z Katowic w 1922. Zmarł w 1975 w Paryżu.
U wylotu ul. Mickiewicza przy Rynku Spółdzielczy Dom Handlowy „Skarbek” (proj. J. Jarecki), oddany do użytku w styczniu 1975. Jest najbardziej okazałym domem towarowym w mieście, o kubaturze 62 962 m3 i powierzchni użytkowej 11 884 m2. Budynek klimatyzowany.